Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΑ
Εξηλθεν ο σπείρων του σπειραι τον σπόρον αυτου. και εν τω σπείρειν αυτον ο μεν επεσεν παρα την οδόν, και κατεπατήθη και τα πετεινα του ουρανου κατέφαγεν αυτό. και ετερον κατέπεσεν επι την πέτραν, και φυεν εξηράνθη δια το μη εχειν ικμάδα. και ετερον επεσεν εν μέσω των ακανθων, και συμφυεισαι αι ακανθαι απέπνιξαν αυτό. και ετερον επεσεν εις την γην την αγαθήν, και φυεν εποίησεν καρπον εκατονταπλασίονα. ταυτα λέγων εφώνει, Ο εχων ωτα ακούειν ακουέτω.
ΛΟΥΚΑΣ – Κεφ.8
ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
«Εξήλθε ο σπορέας για να σπείρει το σπόρο του. Και ενώ αυτός έσπερνε, ένας σπόρος έπεσε δίπλα στην οδό και καταπατήθηκε, και τον κατάφαγαν τα πετεινά του ουρανού. Και άλλος κατάπεσε πάνω στην πέτρα και, όταν φύτρωσε, ξεράθηκε, επειδή δεν είχε υγρασία. Και άλλος έπεσε στο μέσο των αγκαθιών και, όταν τα αγκάθια φύτρωσαν μαζί του, τον απόπνιξαν. Και άλλος έπεσε στη γη την αγαθή και, όταν φύτρωσε, έκανε καρπό εκατονταπλάσιο». Λέγοντας αυτά, φώναζε: «Όποιος έχει αυτιά για να ακούει ας ακούει».